Autor Wątek: ile muszą mieć koty ?? (Przeczytany 6892 razy) Kamelia ile lat muszą mieć kotki żeby można je było oddzielić od mamy ?? Zapisane Kamelia chodzi mi o to kiedy można je oddać do nowego domu ?? Zapisane dominika Ja mam małe kotki ze schroniska, ich mama umarła kiedy one miały niespełna miesiąc. Nie wiem czy to za wcześnie ale u mnie rozwijają się dobrze, są wesołe, ruchliwe Pozdrawiam Zapisane Forum Zwierzaki sylwka_garfisia Jak dobrze myśle i pamiętam to kot musi mieć więcej niż 6 tygodni! Zapisane Trinity Kociaki muszą mieć co najmniej 8-10 tygodni. Wcześnie nie są jeszcze wystarczająco samodzielne. Zapisane kareena tak jak pisze Kinga - minimum 8 tygodni.. Zapisane myszka Bzzz, kotki Błąd. 10 - 12 tygodni to optymalny wiek kociaków żeby można było je oddzielić od matki. Zapisane Trinity Dlatego napisałam, że co najmniej 8-10. Zapisane myszka Zapisane Forum Zwierzaki Trinity Mój miał 9 i był co najmniej to nie to samo co optymalnie. Zapisane myszka Kinga, ale dziecko też możesz zabrać od rodziców w wieku 8 lat. I też będzie samodzielne. ALe widzę jaka jest różnica. Moja kota przyniesiona z azylu kiedy miała 6 -8 tygodni, teraz rok - to jest dziecko pod względem charakteru, kompletne dziecko. Po prostu jest psychicznie niedojrzała. Co najmniej i optymalnie to w tym przypadku to samo. Chodzi o to żeby kociak się prawidłowo rozwijał nie tylko fizycznie ale i psychicznie. Wiadomo - koty, jak ludzie, są różne, ale nie znaczy to że należy wmawiać że można brać miesięczne koty, bo przecież już nie ssą piersi... Zapisane Trinity Niestety w praktyce wygląda to tak, że większość ludzi chce się kotków pozbyć, mówiąc brzydko, jak najwcześniej. Większość ogłoszeń dotyczy kociaków 6-7 tygodniowych. Szukając kotka dla siebie zdarzyło mi się uświadomić kilku takich "fachowców", że to za wcześnie. Tylko czy posłuchali, to już inna sprawa. Osobiście wątpię. Zapisane myszka Ech, i tego niestety nie zmienimy. Można tylko gadać, gadać i gadać... Zapisane Trinity Dlatego mojego rudego wzięłam od ludzi, którzy koniecznie chcieli się go natychmiast pozbyć, mimo, że miał niecałe 9 tygodni. Doszłam do wniosku, że skoro już musi zostać oddany, to lepiej, że pójdzie do osoby, która odchowała i odkarmiła niejednego kotka (czyli do mnie ) niż na przykład do ludzi, którzy się na kotach kompletnie nie znają. Zapisane Eury Według ustaleń FIFE, kociak który opuszcza dom musi mieć ukończone 12 że jest to są wtedy zaszczepione i w pełni samodzielne. Większość szanujących się hodowców nie sprzedaje kotków które nie skończyły 10 tyg. Zapisane Forum ZwierzakiPrzesłanki i argumenty do odebrania praw, które najczęściej padają i sytuacje, kiedy można odebrać prawa rodzicielskie ojcu to: rozpijanie. nakłanianie do przestępstwa. wykorzystywanie. zmuszanie do ciężkiej pracy. głodzenie. porzucenie dziecka. zaniedbanie stanu zdrowia. nadużywanie alkoholu i narkotyków.
Jak młody jest zbyt młody? Ile tygodni powinien mieć kociak w momencie zmiany domu? Barbara C. French Dorie Wilkins* (*nazwisko zmienione, by chronić tożsamość) hodowała ragdolle przez prawie dwa lata i miała za sobą drugi miot. Zagadnęła ją miła młoda para, która chciała mieć kociaka, ale sprzeciwiała się jej zasadzie sprzedaży dwunastotygodniowych kociąt. Byli przekonani, że kocię nie przywiąże się do nich. Przywołali ogłoszenia w gazecie z kociętami "gotowymi do zmiany domu" w wieku sześciu lub ośmiu tygodni. "Pozwoliłam im się przekonać" - wzdycha Wilkins. "Sprzedawałam kocięta w wieku dwunastu tygodni, bo wszyscy tak robili. Nie wiedziałam jednak dlaczego." Ustąpiła i pozwoliła jednemu ze swoich kociąt pójść do nowego domu w wieku siedmiu tygodni. Kocię zostało zwrócone w wieku dziesięciu tygodni - ważące mniej niż przed zmianą domu trzy tygodnie wcześniej. Właściciele narzekali, że pociągało nosem i miało chroniczną biegunkę, a także nie korzystało z kuwety. Nie zgodziło się z ich kotem rezydentem i spędziło większość czasu chowając się pod kanapą. "Powiedzieli, że nigdy więcej nie kupią rasowego kota, bo najwyraźniej nie są zdrowe" - opowiada Wilkins. Z opieką weterynaryjną i dużą ilością TLC* (* "Talk Listen Communicate" - czyli "rozmawiaj, słuchaj, komunikuj się" - przypisek mój ) , kociak stanął na nogi w ciągu kilku tygodni. Wilkins zaczekała aż miał prawie sześć miesięcy, nim ponownie go znalazła mu dom. Problemy kociaka nie miały nic wspólnego z dziedzictwem. "Kocięta powinny opuszczać dom w wieku co najmniej dwunastu tygodni" - mówi dr Betsy Arnold, wieloletni hodowca kotów syjamskich i weterynarz prowadzący gabinet dla kotów "Caring for Cats" w Rochester, w stanie Nowy Jork. "W swojej praktyce widziałam kocięta sześcio- i siedmiotygodniowe, które ważyły dwanaście, może czternaście uncji. To niemowlęta. Muszą być przy matce." Dwunastotygodniowe kocię może się wydawać stare ludziom przyzwyczajonym do ogłoszeń z sześcio- i ośmiotygodniowymi ko"gotowymi do przeprowadzki". Większość z nas, kociarzy, miewała koty w takim wieku. Są wtedy śliczne i większość ludzi lubi obserwować rozwój tak młodych kociąt. Jednak oddzielając je od matki tak wcześnie, możemy je trwale skrzywdzić. Pomiędzy szóstym a dwunastym tygodniem następują bardzo ważne zmiany w umysłowym, emocjonalnym i fizycznym rozwoju kociaka. Separacja od matki, rodzeństwa i znanego otoczenia w tym wieku może spowodować nadmierny lęk i stres w najlepszym przypadku, a poważne problemy medyczne lub nawet śmierć w najgorszym. POTENCJALNE PROBLEMY ZWIĄZANE ZE WCZESNĄ SEPARACJĄ Problemy z odpornością i zdrowiem "Jedną z moich głównych obaw związanych ze wczesnym oddzieleniem od matki jest to, że systemy odpornościowe kociąt rozwijają się między ósmym a dwunastym tygodniem życia" - mówi dr Arnold. "Odporność od matki mija, a odporność uzyskana dzięki szczepieniu dopiero zaczyna pełnić swoją rolę. W tym okresie kocięta są bardziej podatne na choroby, takie jak choroby górnych dróg oddechowych czy biegunka." Generalnie kocięta są szczepione przeciwko panleukopenii, rhinotracheitis i wirusom calici w szóstym, dziewiątym i dwunastym tygodniu. Jednak odporność pochodząca od szczepionki nie pojawia się natychmiast, może minąć dziesięć dni nim szczepionka stanie się efektywna. Do tego czasu kocięta otrzymują pewną dawkę odporności dzięki przeciwciałom z mleka matki, ale jest to też wiek, w którym odzwyczajają się od ssania matki. Ich system immunologiczny "przestawia się" z odporności pochodzącej z mleka matki na odporność ze szczepienia. W tym okresie system odpornościowy jest zajęty tym zadaniem, co sprawia że kocię ma mniejszą zdolność zwalczania innych chorób. "Stres związany ze zmianą domu i bycie wystawionym na działanie innych zarazków może sprawić, że kocię będzie bardziej podatne na choroby w tym czasie" - dodaje dr Arnold. W wieku sześciu lub siedmiu tygodni kocię jest po zaledwie jednej szczepionce; to nowy właściciel musi pamiętać o kolejnych. Czasem zapomina, co może mieć katastrofalne skutki. Hodowca kotów himalajskich i Barbara Redalia (hodowla Tuleburg) wspomina: "Pewien człowiek kupił u nas kociaka, zaniedbał drugie szczepienie, a kiedy jego syn stał się alergikiem, zwrócił kota do nas. Niestety kot w ich domu złapał rhinotracheitis i naraził ciężarną kotkę na kontakt z wirusem w naszym domu. Kotka, której odporność na rhinotracheitis najwyraźniej była osłabiona, ciężko zachorowała, straciła miot i ostatecznie została uśpiona." "Rozmawiałam z wieloma właścicielami, którzy kupili swoje koty w wieku ośmiu tygodni, co jest minimalną prawną granicą na Florydzie" - mówi Susan Geren, hodowczyni kotów perskich i himalajskich pod przydomkiem Pyewacket. "Przytłaczająca większość z nich miała problemy zdrowotne ze swoimi kociętami, prawdopodobnie spowodowane stresem związanym z oddzieleniem od matki i rodzeństwa w tak wczesnym wieku. Wyjaśniłam im powody, dla których nie wydaję wcześnie kociąt i zasugerowałam używanie tego w przyszłości jako kryterium pozwalającego stwierdzić, którzy hodowcy są bardziej zainteresowaniu przychodem związanym ze sprzedażą kociąt niż wydawaniem ich zdrowych i dobrze odchowanych. Trzymanie kociąt aż skończą cztery czy pięć miesięcy jest z całą pewnością droższe." Niektóre badania pokazały, że szczepienie w wieku sześciu tygodni może byc zbyt wczesnie. "Kiedyś straciłam dzisięciomiesięcznego kota z powodu panleukopenii (nosówki kotów)" - opowiada Mary Tyson z hodowli Thaison Siamese. "Po długich dyskusjach z producentem szczepionki i moim weterynarzem, kierownik badań Pittmana-Moore'a wywnioskował , że nie była to zła dawka szczepionki. Cornell [Centrum Zdrowia Kotów], które przeprowadziło pośmiertną analizę (i zbadało próbki krwi pobrane, gdy kot jeszcze żył), orzekło w zgodzie z Pittmanem-Moore'm, że niektóre koty nie wytwarzają trwałej odporności ze szczepionek podanych przed ukończeniem szesnastu tygodni, a ten kot dostał ostatnią szczepionkę w wieku dwunastu tygodni. Od tamtej pory nie wypuszczam z domu kotów, zanim nie zostaną zaszczepione w wieku szesnastu tygodni." "Najważniejszym powodem dla którego wydaję dwunastotygodniowe (lub starsze) kocięta jest to, że bywają niesłychanie wrażliwe, a umieszczenie w nowym domu i środowisku obciąża je dodatkowo stresem, zwiększając szanse zachorowania" - mówi hodowczyni kotów burmańskich Jaina Wendtland. "Kiedy to się zdaża, kupujący obwinia sprzedającego, w wielu przypadkach słusznie." Czas, w którym kocię jest gotowe do zmiany domu, może byc różny w zależności od kota lub też rasy. Niektóre koty są po prostu za małe by żyć samodzielnie, nim nie będą nieco starsze. Hodowczyni kotów devon rex Carole Goodwin notes że koty jej rasy są małe i potrzebuja pełnych dwunastu tygodni by dojrzeć i być odpowiednio socjalizowanym. Amanda Bright, która hoduje koty rosyjskie niebieskie pod przydomkami Kyina i Talisker, zauważa, że koty jej rasy mają skłonność do bycia szczupłymi i w jej odczuciu potrzebują nabrać większej masy ciała, aby znieść szczepienia. Jej zdaniem mądrzej jest zaszczepić je nieco później, aby mogły lepiej poradzić sobie z możliwymi komplikacjami. Ze zdrowotnego punktu widzenia, lepiej jest pozwolić kociętom otrzymać całą pierwszą serię szczepień (w tym szczepienia przypominające), gdy przebywają w domu, w znanym otoczeniu. Pierwsze szczepienia nie są wystarczające by nabyć odporność, a kocię potrzebuje więcej czasu by jego system odpornościowy przestawił się z jednego systemu (mleka matki) na drugi (szczepienia). Kociaki powinny również być odpowiedniej wielkości i psychicznie dojrzałe nim będą gotowe do zmiany domu. Problemy z jedzeniem i załatwianiem się "Odstawienie kociąt od matki nie wydarzenie; to proces" - mówi dr Arnold. "Nie zaczynają po prostu jeść pewnego dnia. Jedzą odrobinkę, piją mleko matki, jedzą odrobinkę, piją, i tak dalej. W końcu jedzą więcej niż piją, a potem całkowicie przestają ssać matkę. To nie dzieje się przed upływem sześciu czy ośmiu tygodni." Kotki polegają na własnym rozumie i ostatecznie przestają karmić kocięta. U większości kotów dzieje się to naturalnie, gdzieś między ósmym a dwunastym tygodniem. Jednak ten proces jest bardzo ważny, bo uczy kocięta radzenia sobie pozytywnie z frustracją i odmową. Gdy matka zaczyna im odmawiać karmienia, którego kocięta bardzo pragną, uczy je radzenia sobie z tą frustracją. Kocięta, które nie przejdą tej lekcji, mogą mieć problemy behawioralne. Odstawienie kociąt to nie tylko kwestia przyzwyczajenia ich do jedzenia stałego pokarmu. To ważny okres, w którym kocię zaczyna ukazywać swoją niezależność od matki. Musi to być stopniowy proces. "Moje kocięta najczęściej nadal są karmione przez kotkę w wieku dziewięciu i dziesięciu tygodni, czasem nawet dłużej" - mówi Rosi Carroll, hodowczni Bengals by RoJon. "Nigdy nie miałam kupującego, który po odbiorze jednego z moich kociąt narzekałby, że miauczy ono za matką. Dobrze adaptują się w nowym otoczeniu." U zbyt młodych kociąt powszechne jest także to, że słabo jedzą i mają kuwetkowe problemy. Wiele kociaków od szóstego do ósmego tygodnia nie używa kuwety konsekwentnie. Odkryłam, że moje własne kocięta mogą przyzwyczajać się do używania kuwety do wieku dziesięciu tygodni. Poza tym biegunka może towarzyszyć zmianom w diecie i stresowi, które pojawiają się przy zmianie domu. Biegunka może zagrażać życiu małego kotka; ciężkie odwodnienie i nagła utrata wagi jest poważnym problemem, gdy ma się tak małą masę ciała. Problemy z socjalizacją i zachowaniem Ludzie często pragną mieć młodsze kocię, ponieważ obawiają się, że nie przywiąże się do nich, jeśli będzie starsze. To po prostu nieprawda. Jak mówi Ann Segrest z hodowli Kiriki Korats, "starsze kocięta całkiem dobrze przywiązują się do swoich nowych ludzi. Koty nie mają, ani nie muszą ustalać swojego miejsca w "stadzie", jak robą to psy. To mit, który musi zostać obalony, tak by kocięta miały szansę uczyć się od swoich matek i być tak zdrowe i wolne od stresu, jak to możliwe, kiedy idą do nowych domów." To prawda, że kocięta oddzielone wcześnie od matek często przywiązują się do człowieka jako matki zastępczej. To może wydawać się słodkie, ale jest niezdrowe. Takie kocięta będą często ssać koce, ubrania, guziki, a nawet płatki ucha lub siebie same. Mogą stać się zależne od ludzi do tego stopnia, że będą przerażone lub neurotyczne, gdy pozostaną same w domu. Wiele z nich chowa się lub ucieka na widok nieznajomych ludzi. Jednak najczęściej koty pozbawione prawidłowej socjalizacji nie uczą się, jak być z innymi kotami. To sprawia, że są szczególnie nieodpowiednie do domów z innymi kotami. Faza socjalizacji kociąt zaczyna się w wieku około czterech tygodni i może trwać do wieku czternastu tygodni. W tym okresie kocięta uczą się odkrywać swój świat, pod przewodnictwem matki. Pomiędzy dziewiątym a czternastym tygodniem, uczą się od matki i rodzeństwa jak obcować z innymi kotami. Uczą się jak rozpoznawać i interpretować kocią mowę ciała. Dość dosłownie, kot, którego ominie ten ważny etap rozwoju socjalnego może nie nauczyć się "rozmawiać" z innymi kotami. Również to w tym okresie kocię powinno się zetknąć w pozytywny sposób z pewną liczbą ludzi, tak by nie obawiało się ludzi różnych typów. Niewłaściwa wczesna socjalizacja jest powodem, dla którego niektóre koty zdają się bać mężczyzn, albo ludzi w okularach, albo innych dziwaków. Hodowca manksów Marj Baker musiała wychować trzy kocięta, których matka stała się niezdolna do opieki nad nimi, gdy miały trzy tygodnie. „[Te kocięta] były gryzące - a właściwie skubiące; chciały żuć moje palce i chciały mojej nieustannej uwagi. Lubiły też żuć moje włosy, a każda część mojej garderoby została wylizana i przeżuta. Wydawały się bardzo "mordkowo ukierunkowane" i były bardzo nieszczęśliwe, gdy zostawały same. Większość manksów lubi sama się sobą zajmować, ale nie ta trójka. Trudniej było też nauczyć je korzystania z kuwety, bo podłoga była dobrym miejscem do kucania. Chyba nie byłam dobrą kocią mamą." Deborah Feldham z Glendoveer's Abyssinians miała podobną historię. W jednym przypadku wzięłam dwa osierocone kociaki, które musiałam karmić strzykawką, bo były tak młode" - mówi. "Nie łatwo się z nimi współpracowało. Były zazdrosne i niepewne, często pokazywały tą niepewność załatwiając się w nieodpowiednich miejscach albo drapiąc czy sycząc na obcych. Wierzę, że gdyby te kociaki urodziły się w bardziej bezpiecznym środowisku i zostały wychowane przez matkę [do starszego wieku], byłyby lepiej emocjonalnie przygotowane do dopasowania się w nowe rodziny. Kocięta uczą się od matek, rodzeństwa z miotu i od otoczenia. Kocięta potrzebują czasu z matką i rodzeństwem, by przejść ważne życiowe lekcje - lekcje, które sprawią, że będą szczęśliwymi, zdrowym, pewnymi siebie kociakami. "Widziałam kocieta, które zabrane zbyt wcześnie od matki, ssały ubrania i były neurotyczne" - mówi June Abbott Colwell z hodowli Velpaws Siamese. "[Kocięta] nie tylko potrzebują być ze swoimi matkami, ale również z rodzeństwem. Uczą się odpowiedniego, akceptowanego zachowania w zabawie zarówno od matki, jak i rodzeństwa. Zabrane zbyt wcześnie nie są tak tolerancyjne czy pewne siebie jak starsze kocięta." KOCIĘ W WIEKU DWUNASTU TYGODNI W wieku dwunastu tygodni, większość kociąt nie ssie lub prawie nie ssie matki, została odpowiednio zsocjalizowana z matką i rodzeństwem, otrzymała pełną serię kocięcych szczepień i przeszła prze krytyczny okres przestawiania się systemu odpornościowego. Odpowiednio traktowane i socjalizowane przez ludzi, te kocięta nauczyły się odkrywać świat i będą się z nim stykać z radosną, otwartą pewnością siebie, która je będzie prowadzić przez całe życie. To może się różnić w zależności od kota czy rasy. Ważną do zapamiętania rzeczą jest to, że o tym w jakim wieku kocię powinno opuścić hodowlę powinno decydować jego obecne i przyszłe dobro, a nie finanse czy prosta chęć posiadania młodszego kociaka, nieważne z jakiego powodu. "Kocięctwo" to przemijający czas. Będziesz miał kociaka jedynie przez krótki czas, ale kot będzie z tobą przez wiele kolejnych lat. Może osobiście się rozczarujesz tym, że kocię spędzi dodatkowy miesiąc czy dwa z matką, podczas gdy chciałbyś mieć go wcześniej, ale będzie miało to kolosalne znaczenie dla umysłowego, emocjonalnego i fizycznego zdrowia kociaka przez całe jego życie. Jeśli szukasz zwierzęcia ze schroniska, możesz nie mieć wyboru. Jeśli szukasz kociaka po znajomości czy od hodowcy, nalegaj na przynajmniej dwanaście tygodni dla zdrowia kociaka. Dzięki temu będziesz miał zdrowszego, szczęśliwszego i lepiej zsocjalizowanego kociego przyjaciela. ----------------------------------- Barbara C. French, 'How Young is Too Young?', dostepne na: ostatnio ogladane: 25/01/2009. Tłumaczenie: majast
Kiedy po raz pierwszy zabrać szczeniaka do weterynarza? 10 de sierpień de 2021. Pierwsza wizyta szczenięcia u weterynarza to bardzo ważny moment, w którym należy ocenić stan zdrowia dziecka i ustalić terminy rozpoczęcia szczepień oraz kalendarz odrobaczania, niezbędnych, aby zapobiec pojawieniu się jakichkolwiek patologii.
Kochający i odpowiedzialny opiekun kota z pewnością chce dla niego jak najlepiej. Doskonała opieka zakłada też zapewnienie kotu doskonałego pożywienia. A przecież popkultura wdrukowała w umysły ludzi przekonanie, że koty i myszy to nierozłączny duet. Czy koty jedzą myszy? A może to kolejny koci mit? Przeczytaj! O kotach krąży wiele mitów, półprawd i zupełnych kłamstw. Czarne koty mają przynosić pecha, zwierzaki te mają mieć też magiczne skłonności. Koty piją mleko i jedzą myszy. Z tych wszystkich stwierdzeń tylko jedno jest prawdziwe. Czarne koty wcale nie przynoszą pecha, są równie wspaniałe, jak wszystkie inne koty! Dla opiekunów z pewnością są magiczne, jednak nie znaczy to, że parają się magią. Mleko też nie jest dla nich właściwe – wiele kotów cierpi na nietolerancje czy alergie i mleko może im to bardzo zaszkodzić. A jak to jest z myszami? Czy to też mit? Może wydawać Ci się, że to niemożliwe, by akurat Twój kot polował na myszy, dajesz mu przecież najlepsze możliwe pożywienie i na pewno nie połasiłby się na mysz, prawda? Możesz patrzeć na swojego puchatego, leniwego mruczka i zastanawiać się właśnie nad tym zagadnieniem. Koty i myszy to odwieczni wrogowie. Na pewno doskonale zdajesz sobie z tego sprawę, nawet jeśli nie udało Ci się zaobserwować tego zjawiska w naturze. Kreskówki, literatura, filmy różnego rodzaju – wszystko to od zawsze pokazuje ludziom, że koty faktycznie polują na myszy. Czy wszystkie koty to robią? Właściwie tak, choć tu trzeba wskazać na dużą rolę kociej mamy. Koty bowiem przyswajają umiejętność polowania od swoich matek. Od nich też uczą się jedzenia myszy – mowa tutaj o kotach, dla których gryzonie to główne źródło pożywienia. Kocie mamy bardzo dbają o swoje potomstwo. Oznacza to też naukę przetrwania w świecie, czyli polowania. Zaczyna się od tego, że kotka przynosi do kociąt martwą zdobycz, którą później zjada. W ten sposób kociaki uczą się jedzenia mięsa, co oznacza ich przestawienie na dietę mięsną, zamiast picia wyłącznie mleka matki. Z biegiem czasu kocia matka znosi coraz więcej zdobyczy, by karmić młode. Później przychodzi czas na naukę polowania. Najpierw matka przynosi kociakom martwą zdobycz. Później zdobycz żywą, którą zabija na ich oczach. Następnie przychodzi czas na osłabioną już zdobycz, którą kociaki mają dobić i zjeść. Na końcu przynosi im ofiarę z większą ilością sił, którą samodzielnie mają upolować. Dlaczego koty jedzą myszy? To proste — są częścią łańcucha pokarmowego. Koty są drapieżnikami, a myszy są ich ofiarami. W naturze koty polują na myszy dla pożywienia, a koty domowe często robią to samo – koty wychodzące w ten sposób same uzupełniają sobie dietę. Jeśli pozwalasz kotu wychodzić z domu, nigdy nie wiesz, co robi i co je, gdy chodzi po okolicy. Niektórzy uważają, że koty jedzą myszy, bo się nudzą lub dlatego, że lubią proces polowania. Jednak prawda jest taka, że koty po prostu postrzegają myszy jako kolejne źródło pożywienia. Koty i myszy to też – z punktu widzenia kota – doskonały duet pod innym względem. Dla kota mysz jest po prostu idealną ofiarą. Jest niewielka, można ją zjeść w całości i polowanie nie należy do najtrudniejszych. W dodatku mięso tego gryzonia jest bardzo bogate w taurynę. A to kolejny powód, dlaczego koty jedzą myszy. Tauryna jest bowiem dla kotów niezwykle ważna, same nie potrafią jej wytwarzać w organizmie i muszą stale uzupełniać braki, by zachować zdrowie. Z tego powodu w karmach dla kotów zawsze jest dodatek tauryny. Dlaczego koty przynoszą myszy? Co to oznacza? Wiesz już, dlaczego koty jedzą myszy. Zdarza się jednak, że kot upoluje mysz, ale wcale nie będzie miał zamiaru jej zjeść. To częste zwłaszcza u kotów wychodzących, które nie muszą polować, by żyć, bo w domu czeka na nich pełna miska przepysznego, zdrowego i pełnowartościowego jedzenia. Taki kot może polować na myszy dlatego, że po prostu może. To leży w jego naturze. Kotu tak dyktuje instynkt, więc postępuje zgodnie z nim. Jednak wcale nie ma ochoty jeść swojej zdobyczy, bo jest najedzony. Może zostawić taką upolowaną mysz, gdy się znudzi zabawą. Może też przynieść ją Tobie. Dlaczego koty przynoszą myszy? Kot może to robić z dwóch powodów. Po pierwsze, mogą kierować nim względy opiekuńcze i wdzięczność. Przecież codziennie karmisz swojego kota smacznym jedzeniem i nigdy przy Tobie nie jest głodny. Zależy mu na odwdzięczeniu się – dlatego przynosi Ci to, co sam uważa za bardzo wartościowe źródło pożywienia. Kocie mamy też przynoszą zdobycz swoim młodym, dlatego ma to też aspekt opiekuńczy. Twój kot nie chce, abyś był głodny i próbuje o Ciebie dbać tak, jak potrafi. Jest jeszcze inny powód, dlaczego koty przynoszą myszy. Może po prostu Twój mruczący przyjaciel robi to, by się pochwalić? W ten sposób chce Ci pokazać, że upolował intruza. Chce Ci pokazać, jaki jest sprytny, zwinny i szybki. Koty potrafią być naprawdę dumne ze swoich umiejętności. Dlatego kociak, któremu uda się coś upolować, może czuć potrzebę pochwalenia się tym przed tymi, których uważa za sobie bliskich i ważnych dla siebie. Możesz to zaobserwować też w zabawie. Czasem kotek, który „upoluje” zabawkę, potrafi oznajmić to głośnym, pełnym dumy i radości okrzykiem. Jak oduczyć kota przynoszenia myszy? Kot naprawdę chce dobrze, gdy przynosi Ci swoje zdobycze. Nie każdy człowiek jednak czuje z tego powodu satysfakcję czy jest zadowolony z takiego obrotu spraw. Jak oduczyć kota przynoszenia myszy? Tak naprawdę nie da się tego zrobić. Jeśli Ci to przeszkadza, przemyśl zrobienie ze swojego wychodzącego, polującego kota, kota kompletnie domowego, który nie opuszcza czterech ścian. Nie wieszaj mu na szyi obroży z dzwoneczkiem, bo będzie go to tylko drażnić i może spowodować problemy behawioralne. Kot to drapieżnik. Nie chce być słyszany przez otoczenie bez potrzeby, bo czuje się wtedy zagrożony. Nie karć też kota, nie krzycz na niego, gdy przyniesie Ci mysz. On jest wtedy dumny i szczęśliwy. Nie zrozumie, dlaczego odrzucasz jego prezent i nie jesteś zadowolony z tak cennej zdobyczy, którą zdobył z trudem i przyniósł specjalnie dla Ciebie. Możesz go w ten sposób tylko zestresować. A kot zestresowany to zwierzak smutny i narażony na wiele chorób. Kot będzie przynosił myszy i inne upolowane stworzenia, bo taka jest jego natura. Robi to z poczucia dumy i miłości. Jeśli nie chcesz, by to robił i wolisz, by zadowolił się „polowaniem” na zabawki, nie wypuszczaj go na zewnątrz. Problem rozwiąże się samoistnie. A w domu przecież możesz bez większych problemów zapewnić kotu wszystko to, co niezbędne do szczęśliwego i komfortowego życia. Koty i myszy – podsumowanie Każdy kot to drapieżnik. Jeśli coś się rusza i go zaciekawi, może chcieć to upolować. Zwłaszcza gdy to mniejsze od niego. To właśnie dlatego myszy to idealne ofiary dla kotów. Są niewielkie, pożywne, sycące, a przy tym ich mięso pełne jest tak potrzebnej kotom do życia tauryny. Myszy i inne niewielkie stworzenia stanowią podstawę wyżywienia kotów wolnożyjących. Koty wychodzące też mogą polować i w ten sposób uzupełniać swoją dietę. Takie koty mogą też Ci przynosić swoją zdobycz. Zwierzaki robią to, by się odwdzięczyć za jedzenie, troskę i opiekę. Robią to też po to, by się Tobą zaopiekować. Jeśli kot przynosi Ci takie prezenty, oznacza to, że jesteś dla niego kimś bardzo ważnym. Nie zmienia to jednak faktu, że prezenty te są raczej makabryczne. Jak oduczyć kota przynoszenia myszy? Nie da się. Kot chce dobrze. Nie krzycz na niego, nie karć go, nie zakładaj mu hałaśliwych dzwonków do obroży. Jeśli nie chcesz, by kot to robił, nie wypuszczaj go na zewnątrz. Twój zwierzak to robi z miłości, dlatego karanie go za przejawy pozytywnych uczuć może go bardzo zranić i zestresować. A czy Twój kot przynosi Ci prezenty? Przeczytaj również: Ile śpią koty? Czy mają sny? Jak przyzwyczaić psa do kota? Wypadanie sierści u kota. Co robić gdy kot lnieje?
Może się zdarzyć, że Twój kot będzie musiał zostać sam w domu przez dłuższy czas. Kot nie poradzi sobie jednak sam Jak temu zaradzić? Zapoznaj się z poniższymi informacjami. WIEK, ZDROWIE, RASA I ROZMIAR MAJĄ WPŁYW NA TO, NA JAK DŁUGO MOŻNA ZOSTAWIĆ KOTA SAMEGO W DOMU Każdy kot – tak jak w przypadku ludzi – jest inny i posiada własną osobowość. To, na jak długo możesz zostawić swojego kota samego w domu, zależy po części od jego charakteru, lecz również od czynników takich jak wiek, zdrowie, rasa i rozmiar zwierzęcia. Kociaki, które potrzebują opieki i pożywienia matki, można od niej odseparować jedynie tymczasowo w wyjątkowych sytuacjach. Dopiero gdy kociak ukończy 12. tydzień życia, można odstawić go od matki. Starszy kot również posiada swoje potrzeby i, zasadniczo, wymaga więcej opieki niż młodsze zwierzę. Jeśli Twój kot odniósł uraz lub opiekujesz się kotką w ciąży, zwróć szczególną uwagę na stan zwierzęcia i związane z nim potrzeby. Jeżeli Twój kot jest rasowy i musisz zostawić go samego w domu, weź pod uwagę fakt, że niektóre rasy kotów – jak koty syjamskie lub orientalne – zwykle potrzebują większej dozy kontaktów społecznych, niż inne. Zostawianie kota towarzyskiej rasy samego przez dłuższy czas może w dużym stopniu negatywnie wpłynąć na jego zdrowie psychiczne. Również rasy o ogromnych pokładach energii, takie jak koty bengalskie, bywają bardziej wrażliwe na stres związany z samotnością, gdyż wymagają sporej dawki dziennego ruchu. Poszukaj informacji na temat rasy Twojego kota, zanim zostawisz go samego w domu. JAK PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO ZOSTAWIENIA KOTA SAMEGO W DOMU? Zanim zostawisz kota samego przez dłuższy czas w domu, znajdź kogoś, kto zaopiekuje się nim podczas Twojej nieobecności. JEDZENIE, WODA I KUWETA Pamiętaj, aby zostawić kotu wystarczającą ilość pożywnej karmy i wody. Kot domowy powinien mieć nieograniczony dostęp do wody pitnej, a kot żyjący poza domem – możliwość ugaszenia pragnienia co najmniej dwa razy dziennie. Najlepiej jednak zapewnić mu nieograniczony dostęp do wody, więc śmiało wystaw na dworze kilka misek w zacienionych miejscach, aby woda zbyt szybko nie wyparowała. Upewnij się również, że wyznaczony przez Ciebie opiekun wie, gdzie znajdują się wszystkie niezbędne rzeczy takie jak karma czy żwirek do kuwety. BEZPIECZNE LEGOWISKO I MOŻLIWOŚĆ RUCHU Oprócz jedzenia, wody i możliwości załatwiania potrzeb fizjologicznych, ważne jest, aby zapewnić kotu także wygodne posłanie i możliwość zaspokojenia potrzeby drapania, na przykład za pomocą drapaka lub drzewka do drapania. Kot domowy wymaga również aktywności fizycznej – minimalną dawkę ruchu zapewnisz mu na przykład za pomocą specjalnej zabawki lub podajnika do karmy. Brak stymulacji zmysłów może prowadzić do pogorszenia samopoczucia zwierzaka.
To są przypadki, kiedy musisz kąpać kota. Nawiasem mówiąc, nie jest całkowicie konieczne, aby całkowicie zwilżyć zwierzę, jeśli na futrze jest mała plama. Można go przetrzeć specjalną wilgotną ściereczką do czyszczenia wełny. Możesz kupić w sklepie weterynaryjnym. Wskazówka Nie kąpaj kota zbyt często.
Kiedy pierwszy raz odrobaczyć szczeniaka? Jak długo szczeniak powinien być przy matce? Jeśli szczeniaka zabiera się od matki lub rodzeństwa zbyt wcześnie, pozbawia się go ważnych etapów behawioralnego i emocjonalnego rozwoju. Co do zasady, najlepiej kupować psa między 7 a 9 tygodniem życia. Po jakim czasie pies zapomina o matce?Ponieważ jest to czas, który ma bardzo ważny wpływ na późniejszy rozwój malucha. Po upływie tego okresu kocia mama przestaje karmić już malucha, więc ta więź staje się słabsza. Wyświetl całą odpowiedź na pytanie „Po jakim czasie można oddać kotki”… Kiedy można zabrać kota od matki forum doświadczeni hodowcy nie odstawiają kociaków od matki wcześniej niż po ukończeniu 12 tyg. … Skoro kociaki są na dworze a mają być kociakami domowymi to spokojnie po ukończeniu 10 tyg. można je odebrać i aklimatyzować do domu. Jak długo kotka karmi kocięta W normalnych okolicznościach kociak od urodzenia przez ok. 2-4 tygodnie potrzebuje wyłącznie mleka matki. Do tego czasu Twoje kocięta nie powinny jeść żadnych stałych pokarmów. Jeśli mają mniej niż cztery tygodnie, trzeba będzie je karmić butelką, zamiennikiem mleka matki (preparatem mlekozastępczym). Taki dźwięk nie występuje w normalnym środowisku kota. Jako pozytywny wzmacniacz, kliker natychmiast sygnalizuje kotu, że ten właśnie zrobił coś dobrze. Po kliknięciu ponownie masz krótkie okno czasowe – od jednej do dwóch sekund, aby nagrodzić małego kociaka, na przykład krokietami wysokiej jakości suchej karmy. Skip to content Trudno oprzeć się urodzie nowiutkiego kociaka, zwłaszcza jeśli widzisz takiego, który wygląda na bezpańskiego. Boisz się o jego bezpieczeństwo i chcesz pomóc, ale czy zabranie go jest najlepszą opcją dla jego zdrowia i bezpieczeństwa? Odbieranie kociąt matkom może być dla nich bardzo niebezpieczne, nawet jeśli masz najlepsze intencje. Kocięta, które zbyt wcześnie zostały oddzielone od matek, często wykazują nieodpowiednie zachowania, zmagają się z interakcjami z innymi kotami i ludźmi oraz są bardziej narażone na komplikacje zdrowotne. Kiedy kota można zabrać od matki? Na wolności kocięta zwykle pozostają z matkami do czasu osiągnięcia dojrzałości płciowej lub ponownego zajścia w ciążę matki. Trzymając kocięta jako zwierzęta domowe, ważne jest, aby znać harmonogram ich rozwoju przed przedwczesnym oddzieleniem ich od matek. Kiedy kota można zabrać od matki – harmonogram rozwoju W ciągu pierwszych 4 tygodni życia kocięta będą całkowicie zależne od matki w zakresie żywienia i zaspokojenia podstawowych potrzeb. W tym wieku kocięta nie potrafią regulować temperatury własnego ciała, więc matka jest niezbędna, aby zapewnić im czystość, ciepło i bezpieczeństwo. Po 4 tygodniach matka zacznie uczyć kocięta podstawowych umiejętności, które pomogą im samodzielnie przetrwać. W tym czasie kocięta nauczą się samodzielnie jeść, polować. Kocięta nauczą się również podstawowych umiejętności komunikacyjnych i interakcji poprzez naśladowanie matki. Najlepszy czas na wprowadzenie człowieka to właśnie ten okres. W przypadku kociąt, które mają być trzymane jako zwierzęta domowe, pomocne jest rozpoczęcie interakcji z człowiekiem w wieku 4 tygodni. Ta ludzka interakcja w żaden sposób nie zastępuje potrzeby matki, ponieważ matka odgrywa jeszcze ważniejszą rolę w procesie odstawiania od piersi. Matka nadal uczy swoje kocięta, jak się zachowywać i poprawia niewłaściwe zachowanie. Zanim kocięta osiągną wiek 8 tygodni, powinny być w stanie jeść pokarmy stałe, a mleko matki zacznie wysychać. Niektóre kocięta będą nadal karmić piersią nawet do 12 tygodnia życia, chociaż zwykle karmienie do tego wieku ma na celu głównie pocieszenie kociąt, a nie zapewnienie żywienia. Powszechnym błędem jest przekonanie, że kocięta można oddzielić od matek już w wieku 8 tygodni. Jednak kocięta rozdzielone w tym czasie nadal są zagrożone problemami rozwojowymi, społecznymi i zdrowotnymi. Zamiast tego kocięta powinny pozostać z matkami do 12-14 tygodnia życia. W tym wieku (i przy odpowiedniej interakcji i treningu) kocięta powinny być w stanie załatwiać swoje potrzeby w odpowiednim miejscu (np. kuweta), bawić się samodzielnie zamiast potrzebować innych miotów, będą miały w pełni rozwiniętą odporność systemu, powinny być w pełni zaszczepione i nie będą ofiarą niepotrzebnego stresu, który wynika z przedwczesnego odstawienia od piersi.
Od którego dnia i miesiąca można się kąpać w jeziorze ? 2011-06-28 12:31:25; Kiedy można zabrać małego kotka od kocicy? 2011-09-02 22:28:57; Od którego miesiąca można kąpać psa? 2011-12-09 15:47:54; Od jakiego miesiąca można kąpać yorki ? i jakim szamponem ? 2010-01-28 16:59:19; Czy można kąpać kotka 2012-09-26 19:49:26
Przed oddzieleniem kociaka od matki musimy wziąć pod uwagę kilka szczegółów, które mają ogromne znaczenie dla prawidłowego rozwój fizyczny i psychiczny kota. Natychmiastowe oddzielenie go może prowadzić do problemów behawioralnych, a nawet poważnych niedoborów żywieniowych. Chociaż nie ma dokładnej daty, kociak jest zwykle oddzielony od matki około 8 do 12 tygodnia życia, wiek, który może się różnić w zależności od konkretnego przypadku. W tym artykule AnimalWised wyjaśnimy, dlaczego tak ważne jest szanowanie tego czasu, pomożemy Ci określić odpowiedni moment i wyjaśnimy, jak to zrobić. Czytaj dalej i odkrywaj kiedy kocięta można oddzielić od matki?: Dlaczego nie powinniśmy przedwcześnie rozdzielać kociaka? Aby naprawdę zrozumieć, dlaczego oddzielenie kociaka od matki nie jest dobre, konieczne jest przyjrzenie się kilku podstawowym aspektom hodowli kota: Karmienie piersią, niezbędne do prawidłowego rozwoju Tuż po urodzeniu miotu, w ciągu pierwszych dwóch lub trzech dni, matka będzie ssać je pierwszym wyprodukowanym mlekiem, siara. Niezbędne jest, aby każdy szczeniak ją otrzymał, ponieważ oprócz obfitego odżywiania siara dostarcza immunoglobuliny, obronę immunologiczną, która ochronią Cię przed jakąkolwiek infekcją. Po tym czasie kot będzie je karmił mleko laktacyjne, źródło bogate w składniki odżywcze, które zapewni im również pewną odporność, aby zminimalizować ryzyko infekcji. Ponadto dostarcza im również hormonów, enzymów i innych substancji niezbędne dla ich wzrostu. Każdy kociak powinien być karmiony mlekiem wyprodukowanym przez matkę, z wyjątkiem bardzo szczególnych przypadków, takich jak odrzucenie, śmierć lub choroba matki uniemożliwiająca jej opiekowanie się nimi, tylko w takich przypadkach należy karmić kociaka szczeniaka, konsultując zawsze z weterynarzem. Znaczenie socjalizacji kociąt Od drugiego tygodnia życia do około dwóch miesięcy kociak jest na tyle dojrzały, że zaczyna eksplorować swoje otoczenie i nawiązywać pierwsze relacje społeczne. Kociak jest w pełni”wrażliwy okres socjalizacji”. Na tym etapie kot nauczyć się odnosić z przedstawicielami swojego gatunku, psami, ludźmi, z otoczeniem i ostatecznie z wszelkimi bodźcami zewnętrznymi, które będą częste w jego dorosłym życiu. Dobrze zsocjalizowany kot będzie towarzyski, przyjazny i będzie czuł się bezpiecznie w swoim przyszłym środowisku, będzie mógł wchodzić w interakcje z wszelkiego rodzaju żywymi istotami i nie będzie się rozwijał przyszłe problemy z zachowaniem, takich jak agresywność, nadmierna nieśmiałość lub inne. Wskazówki, jak oddzielić kota od matki Od 4 tygodnia i stopniowo musimy zachęcać naszego kociaka do zacznij odstawiać się od piersi. W tym celu zaproponujemy Ci małe porcje miękkiej i gładkiej karmy, takiej jak karma mokra przygotowywana w postaci kawałków mięsa lub ryby oraz pasztet. Na rynku można znaleźć puszki dla szczeniąt. Na tym etapie nadal polegają na matce, i dopiero w wieku 8 tygodni zaczną regularnie spożywać tego typu pokarmy. Kiedy kot osiągnie dwa miesiące życia, zaczniemy mu podawać różne dzienne racje pokarmowe, łącząc karmę mokrą i suche jedzenie. Aby mieć pewność, że mogą go spożyć, możemy namoczyć karmę w niesolonym bulionie rybnym, który zapewni im smak, dodatkowe wartości odżywcze i umożliwi bezproblemowe zjedzenie. Wreszcie około 12 tygodnia matka może nadal karmić młode piersią, ale jest to odpowiedni czas, aby zaczęły jeść samodzielnie, całkowicie je osłabiając. W tym czasie będziemy pewni, że nasz kot nie będzie cierpiał na żadne niedobory żywieniowe. Teraz i na razie zapewnić dobrą adaptację do przyszłego domu wskazane byłoby nauczenie kociąt korzystania z kuwety, a także z drapakiem. Wszystko, czego mogą się nauczyć, w tym gry i różne zajęcia, będzie miało pozytywny wpływ na ich stymulację umysłową i przyszłą sprawność. Rozdzielenie kociaka i jego matki Chociaż są odstawione od piersi, nie możemy radykalnie oddzielić kociąt od matki, ponieważ mogą cierpieć na zapalenie sutka, infekcję piersi z powodu gromadzenia się mleka. Musimy przeprowadzić progresywna separacja, czyli oddzielanie kociąt jeden po drugim od niej. W zasadzie, jeśli czekamy do 12 tygodnia życia, mama instynktownie będzie wiedziała, że jej szczenięta są niezależne i że mogą przeżyć, więc będzie dziwne, jeśli dozna epizodu smutku. Jeśli jednak rozdzielimy je przedwcześnie, możemy zmierzyć się z ciężką depresją kota, który desperacko będzie przeszukiwał dom w poszukiwaniu szczeniąt. W takich przypadkach zdecydowanie zaleca się wypranie „gniazda” kota, a także wszystkich przyborów, koców i poduszek, które mogą nosić jego zapach. Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Kiedy kocięta można oddzielić od matki?, zalecamy przejście do naszej sekcji Co musisz wiedzieć.
Do zakażenia kocim katarem może dojść także w czasie ciąży, wówczas kocica może zarazić swoje młode. Istnieją przypadki kiedy do zakażenia kocim katarem dochodzi podczas krycia. Wirus może doprowadzić wówczas do poronień, a nawet bezpłodności. 4. Choroby kotów. Kocim katarem może zakazić się każdy kot. Jednak najbardziej
Koci katar Koci katar to choroba zakaźna. W jej zespół wchodzi zapalenie jamy nosowej, górnych dróg oddechowych, jamy ustnej i spojówek. Jest to choroba uleczalna, ale czasem może powodować... Chlamydioza Chlamydioza jest zakaźną chorobą kotów wywoływaną przez bakterie chlamydia psittaci. Zarazki te zachowują się podobnie do wirusów – nie są w stanie przebywać długo bez... Nosówka Nosówka psów jest jedną ze starszych chorób wirusowych psów. Na chorobę tę od lat chorują inne psowate, łasicowate, szopowate( a więc także coraz częściej hodowane w domach... Program szczepień kota Bardzo ważna w opiece nad kotem jest profilaktyka. Zamiast czekać aż nasz kot zachoruje i konieczne będzie jego kosztowne i nie zawsze skuteczne leczenie, lepiej po prostu zawczasu... Program szczepień królika Królik, który trafi do naszego domu powinien zostać zaszczepiony przeciwko podstawowym chorobom. Często choroby te są dla zwierzątka śmiertelne, dlatego, aby uniknąć trudnego... Dieta alergika Alergie przestały byś ostatnimi czasy zarezerwowane dla świata ludzkiego. Coraz większa liczba zwierząt domowych reaguje uczuleniem na różnego rodzaju substancje. Hodowle karmowe Żywienie zwierząt zazwyczaj sprawia najwięcej problemów w hodowli. Dieta musi spełniać odpowiednie wymagania. Gotowy pokarm zazwyczaj nie jest odpowiednio zbilansowany, posiada... Nosówka u fretki Nosówka to bardzo niebezpieczna i przebiegła choroba wywoływana przez wirusa CDV (z ang. Canine Distemper Virus – wirus psiej nosówki). Może być on przenoszony w bezpośrednim lub... Opieka nad świnką morską Świnki morskie są to małe, urocze gryzonie pochodzące z Ameryki Południowej. Dawniej hodowana była głównie dla mięsa, ponad to stanowiła obiekt kultu wielu plemion. Obecnie... Adopcja dorosłego psa Decydując się na psa, często nie zdajemy sobie sprawy, że wiąże się to z diametralną zmiana naszego życia. Pies wymaga czasu, aby był odpowiednio wychowany i nie przysparzał...
Zobacz 5 odpowiedzi na pytanie: W jakim wieku można wziąć kotka od matki? Pytania . Wszystkie pytania; Sondy&Ankiety; Kategorie . Szkoła - zapytaj eksperta (1892)Najlepsza odpowiedź Magdaa19 odpowiedział(a) o 22:59: Młode uczą się od matki i im dłużej z nią przebywają tym więcej wiedzą ;) Ale kotki oddaj tak po dwóch miesiącach gdyż do tego czasu powinny pić mleko matki. Bo są najlepszym źródłem witamin. A mleko krowie jest nieodpowiednie dla kotów gdyż nie gasi pragnienia i nie jest dobre dla kociego żołądka . Mam nadzieję że pomogłam ;) Odpowiedzi kiedy małe zaczną samodzielnie pić. po conajmniej 2miesiącach Żywiec odpowiedział(a) o 13:40 Kiedy zaczną wszystko jeść. Niech jeszcze zostaną przy mate...Parę miesięcy po urodzeniu można zabierać od matki...A usamodzielniają się po pięciu miesiącach...A jak chce wcześniej, to karmić z butelki. PoPYTAJ LEPIEJ WETA. Helena18 odpowiedział(a) o 17:41 Czytałam gdzieś, że potrzebują 12 tygodni, żeby matka nauczyła ich wszystkiego. najbezpieczniej około 10 tygodnia blocked odpowiedział(a) o 18:45 Trzeba czekać z 2-3 tygodnie,gdy kotek otworzy oczy i samodzielnie będzie pił mleko(nie z piersi matki)Nie zabieraj kotka wcześniej,bo potem tak jagby ssie ci wszystkie koszule itd. to znak że za wcześnie wiełaś je od matki. blocked odpowiedział(a) o 15:29 przy matce trzeba trzymać dwa miesiąceskoro ci otworzyły oczy to znaczy że mają prawie dwa ygodnie. sama mam teraz małe ktoki bo mi się kotka okociłą to wiem ;** Nie nzam się. Ale po miesiącu myśle :) pixelek odpowiedział(a) o 15:32 GrzybeQ odpowiedział(a) o 21:06 po 4...Lepiej nie wcześniej,bo może być przez to chory albo dostać do głowy... ;P Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub W okresie od 8 do 12 tygodnia aktywnie rozwija się odporność małego zwierzęcia. W tym czasie traci swoją odporność, którą otrzymał od kota-matki i dopiero zaczyna rozwijać swoją własną. W tym wieku kotek może rozwinąć biegunkę lub chorobę układu oddechowego. Artykuł został zweryfikowany w celu zapewnienia jak najwyższej prawidłowości zawartych w nim treści (zawiera odnośniki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych, a czasami też badań medycznych). Cała zawartość naszej witryny jest regularnie weryfikowana, jednak jeśli uważasz, że nasze artykuły są niedokładne, nieaktualne lub o wątpliwej jakości, skontaktuj się z nami pod adresem skontaktuj się z nami w celu wprowadzenia niezbędnych poprawek. 5 minutKoty to zwierzęta, które są bardzo powściągliwe w okazywaniu swoich emocji, ale trzeba się nauczyć, jak je interpretować. Oto 10 oznak porodu u kotów. Cud życia jest fascynującym procesem, niezależnie od gatunku, w którym występuje. Jednak koty są dość nieuchwytne i skryte, więc opiekun może nie być w stanie wykryć, kiedy jego ciężarna pupilka będzie rodzić. Oto 8 oznak, że twoja kotka będzie rodzić, abyś mógł jej w tym czasie mają kilka okresów rui w roku, a każdy z nich trwa 15-22 dni. Ciąża u kota trwa od 64 do 67 dni, czyli około 9 tygodni. Należy także zauważyć, że miot może składać się z więcej niż jednego ojca, ponieważ samice kopulują wielokrotnie w czasie rui. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o ciąży i porodzie u kotów, czytaj kotki mogą zajść w ciążę?Koty są znane z tego, że mają odruchową owulację, co oznacza, że jajeczkują, kiedy kopuluje z nimi samiec. Oznacza to, że mogą zajść w ciążę o każdej porze roku. Oczywiście pod warunkiem, że spełnione są pewne warunki pogodowe, które zapoczątkowują ich okres dziwne, cykle płciowe kotów domowych są kontrolowane przez środowisko, a konkretnie przez ilość godzin światła dziennego. Jednak ze względu na zmiany klimatyczne i obecność sztucznego oświetlenia nie stanowi to już ograniczenia. W rezultacie ruja samic może być przedłużona na cały rok, niezależnie od warunków dochodzi do kopulacji, samica nie zachodzi w ciążę od razu. W rzeczywistości pozostaje ona podatna na zapłodnienie jeszcze przez około 7 dni, w tym czasie inny samiec może próbować ją zapłodnić. Dlatego potomstwo w miocie może pochodzić od różnych po zajściu w ciążę, kotki zaczynają wykazywać zmiany fizjologiczne i behawioralne. Dlatego te znaki są często wykorzystywane, by próbować kontrolować ciążę i dobrze opiekować się zwierzęciem. Teraz, kiedy znasz już te ogólne informacje, oto najbardziej oczywiste oznaki porodu u Zachowanie w legowiskuJak większość zwierząt, koty starają się znaleźć odpowiednie miejsce do porodu i rozpocząć opiekę nad swoimi młodymi jeszcze przed porodem. Jeśli szybko nie znajdzie odpowiedniego miejsca, matka stanie się niespokojna i zdenerwowana. Aby pomóc w zakładaniu gniazda, opiekun może dostarczyć Twojemu pupilowi następujące przedmioty: Duża skrzynia, przykryta u góry i z bocznym wejściem. Może nią być specjalna skrzynia dla kota lub wykonana samodzielnie przez samego opiekuna. Mnóstwo koców. Obszar z dala od działalności człowieka, ciepły i wolny od nagłych zmian temperatury. Jeśli opiekun wybierze odpowiednie miejsce na legowisko, kot szybko je rozpozna i zacznie spędzać w nim znacznie więcej czasu. W tym momencie jest już tylko kwestią dni, zanim nastąpi poród. 2. Zmiany temperaturyNormalna temperatura dorosłego kota wynosi między 37,7 a 39,1°C. Jednak jedną z oznak, że kotka jest bliska porodu, jest obniżenie tego zakresu temperatur, ponieważ jej temperatura wewnętrzna spadnie do 37,2°C .Można zmierzyć ten parametr za pomocą termometru w okolicy pachowej kota, ale lepiej nie przeszkadzać mu zbytnio. Jak podaje portal weterynaryjny Szpital dla kotów Guildecrest, istnieją inne znaki, które są łatwiejsze do zaobserwowania i mniej inwazyjne dla Zwiększenie rozmiaru gruczołów mlecznychJedną z oznak ciąży u kotów jest to, że ich gruczoły mleczne zaczynają się stopniowo powiększać. Gruczoły sutkowe są ułożone w dwóch równoległych rzędach i jest ich w sumie 8, więc pod koniec ciąży stają się dość widoczne. Kotka zaczyna produkować mleko na kilka dni przed porodem. Musisz być bardzo ostrożny, gdy obserwujesz ten objaw kliniczny. Upewnij się, że wszystkie piersi urosły jednakowo, w przeciwnym razie wybrzuszenie jednego lub dwóch sutków może wskazywać na guza sutka. Niestety, u kotów nowotwory te prawie zawsze są drastycznie zmniejsza szanse na to, że kotka zachoruje na raka sutka w ciągu swojego Słaby apetytSpożycie kalorii przez kota wzrasta wraz z rozwojem płodów w jej ciele, a pod koniec ciąży może być nawet o 50% większe niż normalnie. Zauważysz, że twoje zwierzę zbliża się do porodu, jeśli nagle zacznie jeść znacznie mniej w ciągu 2-3 dni przed porodem. Jest to normalne, ponieważ kocięta uciskają jej brzuch i w związku z tym ma mniejszy Zmiany behawioralneJednym z sygnałów, że kotka zbliża się do porodu, są wyraźne zmiany w zachowaniu w ostatnim tygodniu ciąży. Może wycofać się do jednego miejsca w domu (zwykle do gniazda) lub stać się niezwykle Lizanie sromuGdy kotka będzie rodzić, zacznie często lizać swój srom, ponieważ wydziela on naturalne wydzieliny, które ostrzegają o zmianach fizjologicznych zachodzących w jej ciele. Takie zachowanie jest naturalne i nie ma się czym martwić, bo zwierzę samo się dezynfekuje, żeby uniknąć infekcji (i żeby kocięta przyszły na świat czyste).7. NerwowośćKażdy ssak jest w stanie odczuć w swoim organizmie coś tak ważnego jak poród. Jak to zwykle bywa, gdy kotka będzie rodzić (zwłaszcza jeśli jest matką po raz pierwszy), będzie miała problemy z ukierunkowaniem swoich emocji. Z tego powodu często jest niespokojna, ciągle chodzi tam i z powrotem lub miauczy, “jakby chciał coś powiedzieć”.Najlepszą rzeczą, jaką można zrobić w takich przypadkach, jest towarzyszenie kotu i nie karanie jego zachowania. Pozwól, by to ona cię szukała i unikaj niepotrzebnego denerwowania się, bo w przeciwnym razie możesz wzbudzić w niej wrogość lub Początek skurczówPodobnie jak u ludzi, mięśnie macicy kota zaczynają się kurczyć w pierwszej fazie porodu, aby ułatwić potomstwu przejście przez kanał rodny. Ponadto rozluźnienie krocza (obszar pomiędzy odbytem a sromem) można zobaczyć gołym kotki możesz wyczuć, obserwując jej brzuch lub kładąc (delikatnie) rękę na jej brzuchu. Jeśli uda ci się je wykryć, można śmiało powiedzieć, że poród się i wymagający procesPrzedstawiliśmy ci 8 oznak, że twoja kotka będzie rodzić, ale prawdziwe wyzwanie zaczyna się, gdy zaczyna się sam poród. Cały proces trwa zazwyczaj od 2 do 5 godzin, ale często zdarza się, że kotka przerywa poród, karmi swoje kocięta, a następnie rodzi ponownie w ciągu kolejnych 24-36 godzin. Dlatego konieczne jest przedłużenie monitoringu tak długo, jak to jest procesem, nad którym kotki muszą mieć pełną kontrolę. Oznacza to, że opiekunowie nie powinni interweniować w żadnym momencie, chyba że kocięta nie oddychają lub występuje silne krwawienie. Przede wszystkim unikaj dotykania matki i potomstwa, bo to właśnie w tym czasie rodzina łączy się poprzez zapach. Dlatego każdy obcy zapach może sprawić, że matka porzuci swoje rzecz biorąc, jeśli zauważysz, że coś jest nie tak, nie wahaj się pilnie zabrać swojego zwierzaka do weterynarza. Wczesne działanie nie tylko uratuje życie potencjalnie zagrożonego potomstwa, ale także uchroni samą matkę przed może Cię zainteresować ...
Wzięcie do domu słodkiej, puchatej kulki, to cudowne przeżycie. Nie wolno jednak robić tego nierozważnie, czyli zbyt wcześnie zabierać szczeniaka od matki. Poskutkuje to cierpieniem psiej mamy, złym rozwojem fizycznym i psychicznym szczeniaka oraz dużymi problemami, które sami będziemy mieli z maluchem (i z dorosłym psiakiem też). Skutki zbyt wczesnego oddzielenia szczeniaka od suki Młode psy bardzo potrzebują swojej mamy. Zapewnia im ona bezpieczeństwo, opiekę, pielęgnuje ich futerka, karmi swoim mlekiem, daje ciepło. Dla suki z kolei młode są centrum wszechświata, kocha je całym sercem i bardzo się o nie troszczy. Rozdzielenie mamy i dziecka zbyt wcześnie będzie miało bardzo nieprzyjemne skutki dla obu stron. Szczeniak musi do pewnego momentu żywić się wyłącznie mlekiem suki. Po pierwsze, nie ma jeszcze zębów, aby radzić sobie z pokarmami stałymi, a jego brzuch nie jest do nich przyzwyczajony. Po drugie, ssąc matkę, rozwija i wzmacnia swój układ odpornościowy, co bardzo wpłynie na jego podatność na wszelkie choroby w dorosłym życiu. Szczenięta potrzebują także przebywania z rodzeństwem i suką do procesu socjalizacji. To znaczy, że uczą się, że są psami i co jest właściwe dla ich gatunku. Dzięki temu psiak będzie umiał w przyszłości nawiązywać kontakty z innymi kudłaczami, odbierać wysyłane przez nie sygnały, opanuje również umiejętność kontrolowania siły nacisku zębów. Zbyt wcześnie oddzielone od matki psy bywają nadpobudliwe, zbyt ruchliwe, nie potrafią się skupić i skoncentrować. Mogą okazać się też agresywne, zaborcze, zazdrosne o pokarm i zabawki. To pierwsza niedobra możliwość. Drugą będzie rozwijanie się pupila bardziej w kierunku melancholijnym. Co to oznacza? Że będzie cały czas smutny, osowiały, ospały, bez jakiekolwiek chęci na zabawę i naukę. Nasz psiak może się także bać i to bardzo, mieć problemy z zostawaniem samemu w domu, poznawaniem nowych zwierzaków i poruszaniem się w obcym otoczeniu. Dlatego tak ważne jest oddzielenie szczeniaka od suki we właściwym momencie, kiedy ulubieniec rozwinął się odpowiednio psychicznie i fizycznie. Kiedy to mniej więcej wypada? Około 8 tygodnia życia. To również dobry czas dla matki, która traci dziecko. Nie jest już tak przerażona, nie szuka go rozpaczliwie, nie cierpi w okropny sposób. Skąd wziąć szczeniaka? Decyzja, skąd bierzemy szczeniaka, zależy od tego, czy chcemy mieć rasowego pupila, czy kundelka. Z tym drugim jest stosunkowo mniejszy problem. Możemy nawiązać kontakt z właścicielem przez internet, spotkać się osobiście, odwiedzić i obejrzeć młode. Bardzo szlachetnym gestem jest wzięcie malucha ze schroniska. Pamiętajmy, że wtedy nie obowiązuje reguła ósmego tygodnia. Szczeniak i tak nie ma ani mamy, ani rodzeństwa, więc im szybciej go zabierzemy, tym dla niego o wiele lepiej. Taki psiak to jednak dodatkowe wyzwania. Potrzebuje wzmożonej opieki i troski, możliwe że również karmienia z butelki, wycierania pupy i wielu innych czynności, które normalnie wykonywałaby psia mama. Czasami dobrze jest poprosić o pomoc zoopsychologa, bo sami możemy nie podołać tak wczesnemu wychowaniu zwierzaka. Jeśli decydujemy się na rasowego pupila, powinniśmy koniecznie zadbać o to, by był z dobrej hodowli, czyli miał pięknych i zdrowych rodziców. Kontakty z hodowcami rasowych psiaków najlepiej nawiązywać bezpośrednio na wystawach, ewentualnie przez internet, ale jest to mniej pewne źródło, jeśli szukamy ulubieńca o idealnym wyglądzie i stuprocentowo zgodnym ze wzorcem rasy. Pierwsze dni szczeniaka w nowym domu Stało się. Mamy w domu słodką, małą kuleczkę, którą najchętniej tulilibyśmy cały dzień. Pamiętajmy, że wychowanie psiaka to poważny obowiązek, na który decydujemy się w momencie podjęcia decyzji o adopcję. Musimy pokazać maluchowi, co może, a czego mu nie wolno. Pierwszego dnia pobytu szczeniaka w naszym domu musimy przede wszystkim zapewnić mu spokój. Ma za sobą całe mnóstwo wrażeń: oddzielenie od mamy i rodzeństwa, podróż, nową przestrzeń, nowe zapachy i dźwięki. Pokażmy mu, gdzie ma swoje legowisko, a gdzie miski. Początkowo psiak na pewno trochę poniszczy nam dom. Nie krzyczmy nie niego! Spokojnie tłumaczmy, co robi źle. Chwalmy za postępy. Pierwsze dni to czas na naukę, gdzie należy się załatwiać (czyli na dworze, a nie na przykład koło fotela). Kupmy naszemu szczeniakowi zabawki, by nie ćwiczył swoich nowych zębów na meblach. Zabierzmy go do weterynarza, który zbada psiaka i zaszczepi. W kolejnych tygodniach przyjdzie pora na tresurę i naukę różnych sztuczek i komend. Dodatkowo starajmy się nie rozpuścić pupila. Miłość i troska to podstawa, ale nie dajmy wejść sobie na głowę, bo w dorosłym życiu psiak zacznie rządzić w domu i nas terroryzować. Odwiecznym problemem jest spanie z ulubieńcem w łóżku. Pozwalać na to czy nie? Cóż, jeśli kudłacz wyrośnie nam na owczarka niemieckiego albo doga… może lepiej jednak nauczyć go, żeby spał na własnym posłaniu? W przeciwnym wypadku za rok sami nie zmieścimy się w łóżku. Bardzo ważną sprawą jest też karmienie. Dawajmy naszemu czworonogowi dopasowane do jego wieku i rasy posiłki, które zapewnią mu zdrowy rozwój i dostarczą odpowiednich składników. Najlepiej kupić dobrze bilansową karmę w porządnym sklepie zoologicznym. W Kakadu mamy cały wybór karm dla psich maluchów. Wykształcenie odpowiednich nawyków żywieniowych będzie miał wpływ na całe jego dorosłe życie. A przecież chcemy, by było jak najdłuższe i najszczęśliwsze. Tekst: Magdalena Dolata Zdjęcie:
Wiek, w którym można je adoptować, różni się nieznacznie w zależności od schroniska, ale jego średnia wynosi właśnie około 12 tygodni. Do momentu osiągnięcia wymaganego wieku kotek lub szczeniak powinien przebywać z matką w schronisku. Pamiętaj: Możliwa jest także adopcja matki wraz z młodym.Każdy gatunek ma w swoim wzorcu rozwojowym okresy, które nazywamy okresami krytycznymi. Są to okresy, w których dany gatunek najszybciej i najłatwiej przyswaja nowe zdolności. Różne umiejętności mają najczęściej różne okresy krytyczne. W przypadku kotów, najwcześniejszy i najważniejszy z okresów krytycznych, nazywany również krytycznym okresem wczesnej socjalizacji, w którym kociak uczy się prawidłowych reakcji na nowe bodźce, do niedawna zamykany był w ramach 2-8 tygodni. Coraz więcej doniesień naukowych, bazujących na badaniach kotów domowych, jak również obserwacji w hodowlach, sugeruje wydłużenie tego okresu do 12 tygodni. Ja osobiście uważam, że okres ten jest jeszcze dłuższy, i wiek pełnej gotowości emocjonalnej do opuszczenia matczynego parasola to 14 tygodni. Jest to okres, w którym kocię uczy się, jak radzić sobie z lękiem, czego należy się bać, a czego nie, i jak radzić sobie z nowymi wyzwaniami i stresem z nimi związanym. Wiek, w którym możemy oddzielić kocię od matki i rodzeństwa powinien więc być wyznaczony na podstawie emocjonalnej dojrzałości kociaka, a nie, jak to się często dzieje, na podstawie jego fizycznej zdolności do samodzielnego pobierania pokarmu. Koty pod tym względem dojrzewają bardzo szybko, te wolno żyjące już w 6. tygodniu życia zaczynają uczyć się zabijać ofiary przynoszone przez matkę. Te w naszych domach w tym wieku najczęściej już bez większych problemów potrafią spożywać pokarm stały. Kocięta 6 tygodniowe mają już komplet zębów mlecznych, co pozwala im na przejście na ich docelową, mięsną dietę. Nie znaczy to jednak, że jest to wiek, w którym możemy oddzielić kocie dzieci od ich matek. Zbyt szybka separacja od matki powoduje szereg późniejszych problemów behawioralnych, takich jak ssanie tkanin, spaczone łaknienie (pica), stereotypie, czy zachowania agresywne, wynikające z nadmiernej lękliwości i braku treningu radzenia sobie ze stresem. Pamiętać należy, że zabranie sześciotygodniowego, czy nawet ośmiotygodniowego kocięcia, to nie tylko pozbawienie go kontaktu z matką, ale również z innymi kociętami, z rodzeństwem. To okres intensywnych zabaw z innymi kociętami, poznawanie swoich możliwości, poznawanie co to ból, gdy w zabawie zapędzę się za daleko, i jak go unikać. Nauka, w której kocię uświadamia sobie, że ono też zadaje ból. Odsadzanie od piersi jest pierwszym naprawdę traumatycznym, ogromnie stresującym przeżyciem dla kociaka. Nie wygląda to niestety tak, że kocię po prostu coraz mniej chce ssać swoją matkę. Pragnienie jest tam nadal, mimo innych źródeł pokarmu i niejednokrotnie pełnego brzuszka (kocięta często próbują dosysać się po zjedzeniu sutego, mięsnego posiłku). Jest pokorne podchodzenie, proszenie i mruczenie. W procesie odsadzania matka w pierwszym etapie zabrania kociętom ssania jej sutków poprzez kładzenie się na brzuchu, fizycznie uniemożliwia zbliżenia się do nich. W następnym kroku zaczyna przejawiać zachowania agresywne w stosunku do kociąt, warczy, przygniata, zmusza do odejścia, bądź sama odchodzi bez umożliwienia ssania, co jest dla nich źródłem ogromnego stresu. Ten właśnie okres jest tak ważny dla nauki radzenia sobie ze stresem. To niezwykle ważna umiejętność, która nikomu z nas nie jest dana w wersji rozbudowanej i ostatecznej, musimy nauczyć się radzić sobie z negatywnymi emocjami, i tego samego muszą nauczyć się kocięta. To z tego okresu kociego życia niego pochodzi nauka, że dam sobie radę, że chociaż mama już mnie nie przytula, nie zginę. Potrafię o siebie zadbać. Pochodzi z niego też inna nauka – chociaż mama wygląda niekiedy groźnie, chociaż potrafi boleśnie przytrzymać i zmusić do odejścia – to jeszcze nie koniec świata. To nauka, jak najszybciej rozpoznać, kiedy inny kot nie życzy sobie, żebym się do niego zbliżał. Najpierw jest bowiem wyraźna mowa ciała, odmowa dostępu, zachowania agresywne ze strony matki pojawiają się dopiero wtedy, gdy kocię nie reaguje na te pierwsze sygnały. Jeśli usłucham – nic się nie stanie. To nauka, że nie należy reagować nerwowo, chaotycznie, wpadać w panikę na widok czegoś nie po mojej myśli, czegoś, czego się nie spodziewałem. W tym pierwszym krytycznym okresie socjalizacji nasze kocię powinno, oprócz nauki zachowań odnoszących się do matki czy rodzeństwa, mieć również możliwość zapoznania się z jak największą ilością bodźców, które będą towarzyszyć mu w przyszłości, niejako trenować umiejętności reagowania na „nowe". To kluczowe dla przyszłych reakcji kota na sytuacje i bodźce, które pojawiać się przecież będą w jego późniejszym i dorosłym życiu. Oczywiście to również czas zapoznawania się z człowiekiem. Najlepiej z człowiekiem na różnych etapach rozwoju :) Im więcej różnych bodźców napotka kocię w tym pierwszym okresie socjalizacji, tym lepiej pod kątem emocjonalnym przygotowane będzie na spotkania „nowego” w swoim późniejszym życiu. Oczywiście nie mogą to być bodźce przerastające możliwości adaptacyjne kociaka, nie mogą go przerażać, a my jako opiekunowie razem z kocią mamą uczymy, że spotkanie z „nowym" nie musi być straszne. Z przeprowadzonych dotychczas badań wynika, że jedne z najbardziej w dorosłym życiu lękliwych kotów to te, które nie przeszły w ogóle w sposób naturalny okresu odstawiania, czyli koty wychowane na butelce. Z tych odchowanych przez matkę, im później były od niej zabierane, tym mniejsze było w życiu dorosłym prawdopodobieństwo reakcji agresywnych nie tylko w stosunku do obcych ludzi czy kotów, ale również członków rodziny. Im później odebrane od matki, tym mniejsze również w życiu dorosłym reakcje lękowe na nowe sytuacje. Z moich kilkunastoletnich obserwacji wynika, że minimalny wiek odbioru/adopcji kociaka to 14 tygodni, optymalny to 16 tygodni. Ja wydaję kocięta 16-17 tygodniowe. To wiek, w którym kocię nabiera ogromnej wiary we własne możliwości, przestaje na każde nowe doświadczenie szukać ochrony matki, zaczyna samo decydować, jak sprawdzić i jak podejść do nowych bodźców i sytuacji. Pewność siebie i poczucie kontroli nad swoim otoczeniem jest kluczowe dla kociej równowagi emocjonalnej, sprawia, że maleje prawdopodobieństwo wybuchu niekontrolowanego ataku paniki na widok nowej sytuacji, a to z kolei redukuje znacząco prawdopodobieństwo zachowań agresywnych, których podłożem jest lęk wynikający z braku treningu reakcji na nowe sytuacje i bodźce. Chcę podkreślić, że nie zastanawiamy się nad tym wszystkim, gdy nie mamy wyboru. Ratowanie kociego życia jest najważniejsze, jeśli wiąże się z tym, że musimy kociątko zabrać pod swój dach przed upływem minimalnego wieku, czyli 12 tygodni, to robimy to bez względu na wszystko. Niekiedy zdarza się tak, że musimy zastąpić kociątku matkę od pierwszych chwil jego życia. Mój apel, żeby nie odbierać kociąt przed upływem tych minimalnych 12 tygodni skierowany jest do tych, którzy mają wybór terminu odbioru/adopcji. Dorota Szadurska, behawiorystka Centre of Applied Pet Ethology i Studium Kot Absolwentka Psychologii Zwierząt PAN Po jakim czasie zabrać chomiki od matki? Moja PYSIA jest Dżungarskim chomikiem i niedawno urodziła małe a ja chcę je sprzedać i zachować jednego.Tylko kiedy je zabrać od matki? PS.Małe mają 2 tygodnie. I proszę piszcie bez żartów : (. Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2013-02-17 16:21:40.
Możesz je wziąć w wieku około 6 lub 7 tygodni. Mam nadzieję że to pomoże. Kocięta można odebrać od matki w wieku 8 tygodni. Lub kiedy zaczynają jeść karmę dla kotów. Jeśli zaczną jeść w wieku 4 miesięcy, czy można je zabrać?
Po jakim czasie mały kot przestanie piś mleko matki ?? 2008-11-24 16:54:20. Mój kot nie wraca miesiąc do domu 2016-04-03 18:05:32. Chodzi o kotki czy 1,5 miesięczny kociak może być zabrany od matki i jeśli nie sprawia kłopoty to fotke kotka w tym wieku pliiisss ;) 2010-05-20 16:32:18.
y19826C.
